Blog berichten

Kirsten schrijft over de Tongriem Kliniek

Blog berichten

Murphy’s wet

  • januari / 2020

Een nieuw jaar is begonnen en januari is de maand van de beste wensen en de goede voornemens. De Tongriem Kliniek kijkt uit naar een jaar vol nieuwe uitdagingen. Januari is ook de maand van “Blue Monday”Deze blauwe maandag waarin de meeste mensen zich treurig en neerslachtig voelen door niet volgehouden voornemens of omdat het nieuwe jaar nog niet heeft gebracht wat het zou moeten. Dat januari soms een grillige start kent hebben we ook ervaren bij de Tongriem Kliniek.

 

“If anything can go wrong, it will” is de eerste wet van Murphy. Iedereen kent het verschijnsel wel dat bij kassa’s in winkels andere rijen sneller gaan. Dat je op de snelweg bij filevorming altijd de verkeerde rij lijkt te kiezen en dat de treinvertraging heeft, maar de aansluiting wèl stipt op tijd vertrekt. En net op het moment dat je denkt de zaken op orde te hebben, er wéér iets mis gaat.

Bij de Tongriem Kliniek hebben we vaak te maken met een andere wet van Murphy.

De wet van Dr. James Murphy, ofwel de Murphy’s manoeuvre. Wanneer je met een vinger onder de tong heen en weer kan bewegen zonder veel “weerstand” te voelen, is er hoogstwaarschijnlijk voldoende bewegingsruimte voor de tong. Als je een lijntje, verkeersdrempel, gitaarsnaar, hekje, boomstronk of iets dergelijks waarneemt, zit er hoogstwaarschijnlijk een tongriem die de tongbewegingen kan beperken. Wanneer wij dit als behandelaar waarnemen na de gehele mond te hebben onderzocht en duiden op problematiek tijdens het voeden, eten, spreken e.d., gaan wij over tot behandeling.

 

Dat Murphy’s wet en Murphy’s manoeuvre samen kunnen komen in januari hebben we direct in onze eerste werkweek gemerkt. Op 1 dag hadden we te maken met extra patiënten die niet ingepland waren. Eén patiënt die een tweeling bleek te zijn en er hierdoor ook 2 verschillende behandelingen plaatsvonden. Daarbij aan het einde van de ochtend een wondje wat iets langer bloedde dan gebruikelijk. In de middag de politie op de stoep, omdat een moeder per ongeluk haar baby in de auto had ingesloten. Gelukkig was er genoeg “blauw” op straat. Tot slot rondden we de dag af met een baby waarbij we een gedeelte van de wond moesten hechten, omdat deze baby een anatomische afwijking bleek te hebben.

Kortom een frisse start van het jaar met genoeg uitdagingen. “Mondays are for new starts”!

Storm

  • februari / 2020

Februari is tot op heden een stormachtige maand geweest met al 8 dagen storm op de teller. Stormen Ciara, Dennis en Ellen trokken de vorige weekenden over Nederland en zorgden voor veel schade. Schade komt niet altijd door een storm. Als de gemeente dwars door elektriciteitskabels graaft is er ook veel schade. Zonder elektriciteit werkt er helemaal niets: geen licht, geen telefoon, geen internet en ook geen apparatuur… Het is dan géén storm in een glas water!

 

‘s Ochtens beginnen in een duister gebouw zonder werkende verlichting voelt spookachtig en een beetje luguber in de winter en heet niet echt een warm welkom. Patiënten komen bij ons uit heel Nederland en Europa. Als mensen al uren onderweg zijn per auto of reeds in het vliegtuig zitten wordt afbellen lastig. Zeker als de telefoonlijn het niet doet en je niet op de computer kan zien wie die patiënten zijn. Maar niet ontmoedigd en ons flexibel opstellend, begonnen we met noodverlichting op twee behandelstoelen van een collega. Het was de enige plek in het gebouw met elektriciteit, en zo kon de eerste patiënt uit de andere kant van Nederland geholpen worden. Bij de tweede patiënt uit Denemarken van die ochtend had men de elektriciteit weer aan de praat gekregen; totdat 10 minuten later de gemeente Groningen iets verderop opnieuw een kabel zodanig raakte, dat de hele straat zonder stroom kwam te zitten….

 

Dat betekende definitief verkassen naar een andere werkplek mét elektriciteit! Terug naar onze oude praktijk 300 meter verderop, waar inmiddels een behandelstoel van een plastisch chirurg staat. Geen storm, maar wel in de stromende regen met de bakfiets op en neer. In de eerste rit de apparatuur en handschoenen, verdoving, e.d gebracht. In de tweede rit stoeltjes om op te zitten en de cadeautjes voor de oudere kinderen. Het moet een vreemd gezicht zijn geweest voor onze patiënten. Arriveren bij de Tongriem Kliniek op de werkplek van een plastisch chirurg. Sommige moeders vroegen al of de Tongriem Kliniek ook aan botox en lipfillers deed. Het water stond misschien tot aan onze lippen, maar we doen alléén behandelingen waar we kundig in zijn. Op deze stormachtige dag konden we maar één conclusie trekken: Het leven gaat niet over wachten tot de storm voorbij is, maar over leren dansen in de regen!

Corona

  • maart / 2020

“Gezondheid is datgene wat je het gevoel geeft, dat het nu de mooiste tijd van het jaar is (F.P. Adams)”. Gezondheid is het grootste goed wat men bezit en dat is iets wat éénieder beseft nu COVID-19 Nederland in zijn greep heeft. Normaal gesproken is de lente een prachtige tijd. Echter deze lente van 2020 is er één van nood.

 

Maart roert zijn staart, maar na een stormachtig februari is er nu de echte stilte voor de storm. De afgelopen weken en inmiddels dágen blijven de richtlijnen van het RIVM omtrent COVID-19 aan aanpassingen onderhevig. De Tongriem Kliniek volgt deze nauwlettend. Helaas kunnen we momenteel kinderen en volwassenen niet meer helpen. We kiezen er nu bewust voor, alléén de allerkleinsten die voedingsproblemen hebben, te blijven helpen. Dat dit hoop geeft bij jonge ouders en met name de kraamvrouwen geeft ons weer de energie om door te gaan met zorg verlenen. In de eerstelijnszorg en met name in de tandheelkunde, lopen wij zelf veel risico op besmetting. Zolang onze eigen gezondheid en hulpmiddelen toereikend zijn, zullen we onze zorg continueren. Kraamvrouwen bieden ons hulpmiddelen aan uit hun kraampakket en een spontaan applaus van ouders motiveert ons enorm om in deze bizarre tijd door te werken. Het is mooi om te zien hoe verbindend een crisis kan werken, maar ook hoe egoïstisch. Laten we hopen dat de zetpillen, luiers en billendoekjes niet gehamsterd worden.

 

In Nederland zijn we niet de enige met problemen, de hele wereld staat momenteel in brand. Sommige van onze kleine internationale patiëntjes werden afgelopen week toch nog doorgelaten over de grens tussen Denemarken en Duitsland, terwijl deze reeds gesloten was. Hoe bijzonder is het dat grensbewakers het nut van borstvoeding inzien en een goede gezondheid van een baby! Deze Deense jonge ouders barstten in huilen uit, dat we ze wilden helpen en niet weg stuurden. Mijn hart gaat uit naar de ouders die door het vuur gaan voor hun kind. Mijn hart gaat nog meer uit naar alle zorgverleners overal ter wereld die helpen de brand voor de COVID-19 patiënten zo goed mogelijk te blussen. Laten we het deze lente samen oppakken en wanneer de bloemknoppen uitkomen, de situatie niet naar de knoppen helpen! “Leef in vreugde, in gezondheid, zelfs als de hele wereld ziek is. “, aldus Buddha

 

Blijf gezond!

Corona deel 2

  • april / 2020

“Lock down”

 

Inmiddels zijn we een aantal “Corana weken” onderweg en bekend met het pakket aan maatregelen omtrent Covid-19. Een pandemie, de dood, maar ook een geboorte komen nooit op het juiste moment. Het is mooi om te horen dat jonge ouders positief proberen te blijven in deze tijd. We verwachten immers meer jonge ouders door een geboorte golf over 9 maanden na deze intelligente lock down.

 

De roze wolk is echter een roze cocon geworden. Deze cocon begint nu al tijdens de zwangerschap. Minder controles bij de verloskundige en de aanstaande moeder gaat alleen naar de controles. De echo’s zijn zonder partner en de pretecho’s zijn zonder pret. Centering pregnancy bestaat niet meer, want niemand mag samen komen. Dr. Google is nu de dokter bij vragen over zwangerschapskwalen. Bij de bevalling mag de partner, mits deze gezond is, nog wel aanwezig zijn.  Een jonge vader merkte al ad rem op dat hij in ieder geval bij het begin en aan het einde van de zwangerschap aanwezig is geweest. De rest van de tijd heeft de baby bij de moeder in quarantaine gezeten…

 

De cocon gaat door na de bevalling. Er ontpopt zich geen ruimte. De verloskundige belt na afloop, de huisarts komt niet langs en alleen de kraamzorg kan je op weg helpen. Alleen (k)raamvisite op afstand, terwijl je je kostbaarste bezit aan de wereld wilt tonen. Ouders zijn positief dat ze nu meer tijd hebben om te wennen aan een nieuw ritme. Dit geldt ook voor eventuele broertjes en zusjes. Dat er nog een maatschappij bestaat met andere gezichten, zullen deze pasgeboren baby’s pas over maanden ervaren. En dat deze nieuwe gezichten dichterbij dan 1,5 meter kunnen komen en een mond in plaats van mondkapjes hebben, zal een vreemde gewaarwording zijn.

 

Gelukkig is er altijd hoop op betere tijden. De babywinkels waren al open, laten we hopen dat de reguliere zorg ook verder open gaat voor jonge ouders en iedereen die hulp nodig heeft. Er was de laatste tijd zo weinig hulp beschikbaar voor ouders en baby. Laten we duimen voor een spoedige intelligente lock open!

De anderhalve meter samenleving

  • mei / 2020

Het van Dale woord van 2020 kan bijna niet anders worden dan “anderhalve meter samenleving”. Die anderhalve meter heeft noodgedwongen heel wat ruimte gecreëerd in onze samenleving. Inmiddels denk ik dat anderhalve meter vanaf 2020 niet meer hand in hand gaat met de huidige lessen wiskunde. Het wordt tijd voor nieuwe rekensommen…

 

Ook bij de Tongriem Kliniek is het passen en meten. Inmiddels draaien we onze hand hier niet meer voor om. We voelen ons vaak net verkeersregelaars die de verkeerstroom moeten leiden tussen collega’s en patiënten. We schudden geen handen, maar maken met een glimlach en handgebaar de juiste richting duidelijk. Vervolgens maken we toch direct in diezelfde ruimte weer contact. We hebben immers een contactberoep. Een contactberoep is een beroep wat contact met anderen heeft binnen die 1,5 m. Dat geldt zeker als je in de mond werkt. Het was dan ook best wennen na een periode uitsluitend babymondjes te zien, dat er weer monden zijn met tanden en kiezen. Én dat de behandelstoel weer gevuld wordt door lange benen van kinderen, pubers of volwassenen. We mogen iedereen weer een helpende hand bieden! Dit geeft energie…

 

Dat komt weer goed uit voor de nieuwe betekenis van het woord “beroep”. Je hebt tegenwoordig een vitaal beroep of niet. Vitaal betekent volgens diezelfde van Dale: voor het leven van groot belang òf krachtig én energiek. Ik dacht dat het eerder van belang was, dat men vitaal zijn beroep uitoefent… Dat is het mooie van in de zorg werken. De zorg is het enige vitale beroep wat zichzelf altijd probeert uiteindelijk overbodig te maken.

 

Voorlopig zal dit voor ons nog niet aan de orde zijn. Door de uitgestelde zorg tijdens de Corona uitbraak nam onze wachtlijst weer toe. Ondanks onze Corona-Coupe, zitten we met onze handen in het haar waar we nu iedereen moeten plaatsen.  Dat zal voorlopig niet op anderhalve meter zijn. Ook al jeuken onze handen en komen we handen te kort, we zullen de handen ineenslaan om iedereen zo goed en snel mogelijk proberen te helpen. Dat ligt voor de hand!

Zomervakantie

  • juni / 2020

De zomer is officieel van start gegaan met een week lang tropische temperaturen. Men waagt zich weer op het terras en de Corona maatregelen worden verder versoepeld. Mensen voelen zich veilig genoeg om over vakanties na te denken en te gaan! De schoolvakanties beginnen al eind volgende week.

 

Uit wetenschappelijk onderzoek zijn de voordelen van vakantie en het vakantiegevoel bewezen. Ook dat helaas deze effecten tijdelijk zijn. Twee weken tot een maand na terugkeer lukt het om het vakantiegevoel vast te houden, afhankelijk hoe goed je hebt geschakeld tijdens je vakantie. Het ‘fade-out” effect wordt dit door onderzoekers genoemd. Na die periode ben je weer terug op het punt waar je was vóór je vakantie, qua geluk, energie en motivatie.

 

De corona-epidemie heeft ons hele zorgstelsel op zijn kop gezet. Tijdens de crisistijd is door het zorgpersoneel geweldig werk geleverd in de ziekenhuizen. Hierdoor lijkt de situatie nu te zijn gestabiliseerd.  Voor de Tongriem kliniek betekende het dat ten tijde van de corona crisis alleen de spoedzorg door kon gaan. Zo werden veel jonge moeders en baby’s toch geholpen. Nu de reguliere zorg verder opgeschaald mag worden, zijn de wachtlijsten opgelopen voor de overige leeftijden. Dit betekent, dat ervan af nu een strengere triage gaat plaatsvinden dan dat men van ons gewend is. In de gewone gezondheidszorg wordt het begrip triage gebruikt, om te bepalen op welke en op wat voor wijze een patiënt een zorgverlener zou kunnen consulteren. Om te bepalen op welke termijn en op welke wijze worden er meer vragen gesteld door ons secretariaat en lactatiekundigen. Zonder (medische) intake kunnen wij niet meer over gaan tot consult en behandelen.

 

Terugkomend op dat vakantiegevoel. Volgens Buddha, moet je om innerlijke rust te vinden afmaken waar je aan begonnen bent. De Tongriem Kliniek houdt geen vakantie, dat zou ons nu geen innerlijke rust brengen. We gaan wel over tot een zomerrooster omdat wij echt toe zijn aan een beetje rust na deze hectische periode. Wellicht een soort vakantiegevoel, want na het “fade out” effect, zijn we weer terug op het punt waar we waren vóór de vakantie, qua geluk, energie en motivatie. Dat gaat in september weer goedkomen!

 

Fijne zomer.

Herfst

  • september / 2020

De herfst is in aantocht. De dagen worden korter, de temperatuur koelt langzaam af met hier en daar nog een heerlijke nazomerse dag. School en werk zijn weer routine en het herfstgevoel sluipt langzaam binnen. Het ‘herfstgevoel’ is voor velen vaak het besef dat iets afloopt. Dat de zomer afgelopen is en het weer tijd wordt naar binnen te keren. Zeker als de bladeren beginnen te verkleuren en van de bomen gaan vallen.

 

Dat een appel niet ver van de boom valt hoor ik ook regelmatig in de kliniek. Soms zeggen ouders het met trots, de andere keer weer met spijt dat de tongriem of lipband een erfstuk is. Sommige wetenschappers zagen baby’s als een onbeschreven blad, ofwel tabula rasa, ter wereld komen. Maar het blad is niet onbeschreven. Het begint al met het DNA dat je meekrijgt en daarna de ontwikkeling in de baarmoeder. Als je geboren wordt, is er al heel veel beschreven wat zich dan zal ontwikkelen. Een strakke of korte tongriem zal zich niet ineens als een blad aan de boom gaan omdraaien.

 

Als (tand)arts, alias “tong- of lipdokter” vind ik het juist het leukste als kinderen geen blad voor de mond nemen. In de kliniek vertellen en vragen ze me de gekste dingen. Zo was er laatst een kind die me corrigeerde dat de tongriem dus niet van papa kwam, maar van God. God had hem zo gemaakt….Daar stond ik dan met mijn mond vol tanden met betrekking tot deze boom des levens.
Kinderen vragen me ook waarom ik een tong dan niet langer kan maken als ik zo goed kan naaien (ofwel hechten)? Elk kind wil graag het puntje van zijn neus met de tong aanraken, maar daar kan ik helaas niet voor zorgen. De beschrijving van een tongriem vond ik ook prachtig. Het was geen elastiekje onder de tong tussen de tong en de mondbodem, zodat de tong niet goed naar het gehemelte kan komen. Nee het was als een baksteen op het ondergehemelte…:)
Veel kinderen vinden het maar raar dat ze zo ver moeten reizen voor de tongdokter. Ik kan toch ook naar hun woonplaats verhuizen? De kinderen uit Denemarken vinden dat ik dan in Legoland kan wonen. Dit is iets wat mijn eigen kinderen wel zien zitten. Mijn eigen kinderen nemen trouwens ook geen blad voor de mond betreffende mijn buik die door de zwangerschap groeit. Ik was geen dikke mama, dat kwam door de baby en ik hoefde gewoon alleen maar meer te bewegen…dan ging de buik vanzelf weg. Als een bevalling maar zo eenvoudig was…;)

 

Nu de herfst ingaat wordt het wel tijd voor mij om te beseffen dat iets afloopt en dat is het volledig beschikbaar zijn voor de Kliniek. Mijn zwangerschapsverlof gaat medio november in en het wordt tijd om het huis herfst/winter baby proof te maken. Ik houd jullie op de hoogte van onze jongste telg!