Lente
- april / 2023
De lente is de periode van verfrissing, opruimen, nieuwe energie en een nieuwe start. In de donkere wintermaanden zitten we het liefst warm en knus binnen en trekken we ons terug in onze eigen cocon. De lente nodigt uit om naar buiten te komen, op te ruimen en het (zon)licht te zien. De lente voelt als hét seizoen om te dromen en zaadjes met nieuwe ideeën te planten, zodat die kunnen gaan groeien. Naast de fysieke groei die ik momenteel ervaar sinds ik in mijn derde trimester ben beland, voel ik me toch meer een rups dan een vlinder. Gelukkig merk ik deze lente dat ik dit als minder “zwaar” ervaar.
Verfrissend was voor mij persoonlijk de officiële opening van het Tongriem Instituut. Nieuw (wetenschappelijk)onderzoek doen én dit delen met collega’s vind ik heerlijk om zo buiten mijn eigen werkbubbel te treden en weer inspiratie op te doen voor nieuw onderzoek. Buiten de gebaande paden gaan helpt bij een frisse blik en wiedt meteen het onkruid!
Het opruimen is door de grote voorjaarsschoonmaak thuis begonnen met uitzoeken welke babyspullen er nog waren en welke nog nodig zijn. Het opruimen van het (online) archief werkt een stuk sneller (á la Marie Kondo). Waar weemoed aan de babytijd van mijn andere kinderen het opruimproces vertraagt, versnelt één klik “leeg prullenmand” het opschonen van mijn laptop. Mijn laptop ziet er dan in een oog opslag opgeruimder uit dan de babykamer…
Nieuwe energie krijg ik door meer (zon)licht en het buitenleven wat uit zijn winterslaap ontwaakt. Er komt weer kleur in de natuur, zeker met alle bloesem om ons heen wat naar mijn idee de confetti van de natuur is. Zorgen smelten als sneeuw voor de zon en ondanks de zwangerschapshormonen is er af en toe weer een zonnetje in huis (als ik in het zonnetje word gezet;) ).
De nieuwe start zie ik meer voor de zomerperiode. Een nieuw gezinslid zorgt weer voor een nieuw hoofdstuk. Eén die ik zelf zal moeten schrijven en die puur op gevoel wordt gecreëerd zonder enig wetenschappelijk fundament. Juist fijn, dat de natuur uiteindelijk altijd zijn eigen tempo bepaalt. Het gras groeit immers niet harder door eraan te trekken…mijn buik echter wel, zonder eraan te trekken!